Musquito's en de Inca's

Hoi lieve allemaal,

Daar was ik weer! Nog maar een maand weg, maar het lijkt al veel langer! We doen ook zo ontzettend veel!

De vorige keer verlieten we Brazilië en gingen we door naar ons volgende land: Peru! Via Santiago en Lima zijn we 22 maart in Iquitos aangekomen. Iquitos is de grootste stad doet je niet over weg kan bereiken. Dus vliegen! Op naar ons volgende avontuur: de Amazone!
Wat ziet Peru er anders uit in vergelijking met Brazilië! De mensen zijn erg klein en het is hier een stuk minder ontwikkeld als in Brazilie. Kan ook komen door het afgelopen WK en de aankomende Olympische Spelen in Brazilië. Het verkeer in Iquitos deed me denken aan Uganda. Alleen rijden ze hier niet met boda's, maar met motortaxi's. Een erg handig vervoersmiddel! Maar er zijn hier wel stoplichten, waar ook gebruik van gemaakt wordt. Al dan niet met hevig getoeter.

Maandag vertrokken we. Allereerst met de bus van Iquitos naar Nauta. In Nauta zijn we nog naar een plaatselijke markt geweest. Super leuk! Nu is het regenseizoen bijna afgelopen. Dat betekent dat er een aantal straten in Nauta ondergelopen waren. Maar hier zijn ze daar op ingespeeld, dus ze maken gewoon extra bruggen. Ze 'geloven' hier ook niet in Moeder Aarde, maar in Vader Rivier. Alles draait om de rivier. Ook de rivier was met ong 75 meter verbreed en 20 meter verhoogd. Enorm veel water dus! En dan met de boot naar onze lodge. Onze eerste ontmoeting met de rivier. Water, water en nog eens water! Onze lodge stond uiteraard ook in het water. Maf om te bedenken dat de lodge in september nog op de droge grond stond. Nu stond de lodge tot 10 cm onder de vloer in het water. Maar wat was het mooi! Wat een mooie omgeving! Bijzonder dat hier hele dorpjes in het water staan en als de kinderen naar school willen, ze de boot pakken om daar te komen. Onze 'groep' bestond uit, naast Marielle en ik, de Nieuw-Zeelandse Karin, onze gids Tony, vertaler Javier en onze bootdriver.

Dan was het tijd voor een hike in de jungle! In de jungle zijn erg veel insecten. Dus dat betekent dat we een lange broek en een shirt met lange mouwen aan moesten. Daarnaast hadden we laarzen aan voor de modder en ons helemaal ingesmeerd met DEET en zonnebrand. Wel warm als je bedenkt dat het boven de 30 graden was! Maar het was het zeker waard! Het was echt jungle, jungle! Overal bomen, bladeren en schijnbaar ook nog ergens een pad. En als er geen pad was, maakte Tony met een manchete een doorgang. Onderweg veel uitleg gekregen over medicijnen, verschillende soorten fruit en groenten en over de dieren die er leven. Erg interssant! Ook maakte Tony nog een waaier van een aantal bladeren. Dat was fijn met die warmte! Op de terugweg waren de schoolkinderen uit. Ze vonden het erg interessant dat ze 3 blonde meiden zagen, dus vroegen of we wilden volleyballen. Tuurlijk! Dus Marielle en ik nog een tijd gevolleybald, maar niet gewonnen. Ze hebben daar geen stroom, dus ze zijn hartstikke getraind natuurlijk! Ook kwamen we nog een luiaard tegen. Dat was een huisdier. Iets anders als een hond en kat..... Maar super leuk! Hierna weer met de boot terug naar onze lodge. Onderweg dolfijnen gespot! Hier zwemmen, naast grijze, ook roze dolfijnen! Ze zien er niet uit, maar wel erg bijzonder! Jammer genoeg sprongen ze ook te snel om ze op de foto te krijgen. Maar Google heeft ook mooie plaatjes ;). Ook vorige Tony of we wilden zwemmen in de Amazone. Eh, jaaah! Zwemmen bij zonsondergang in de Amazone.... Wat een super ervaring! Alleen niet nadenken dat er in datzelfde water dolfijnen, vissen, piranha's en van alles en nog wat zwemt.... Maar echt een super ervaring!

Dan s avonds. Ik heb van allerlei dingen gedaan wat ik normaal nooit zou doen. Ik hou namelijk niet van in het donker op water in de jungle zonder licht op zoek naar slangen, krokodillen en vogelspinnen.... En dat is precies wat we gingen doen! Aaah! Dus wij op een boot in het donker door de jungle.... Je voelt echt overal bladeren en takken langs je heen gaan. Niet nadenken over alle insecten op de blaadjes.... En ja hoor! Al vrij snel vonden we de eerste kaaiman! Een kleintje, maar toch! Dan op zoek naar de Tarantula's (vogelspinnen)! Nee? Ja! Regelmatig in het pikkedonker (dacht steeds dat er een op m'n schouder zou springen), want Tony ziet alles. Ook in het donker. En ja hoor gevonden! Op ong 1 meter boven me! Ja, ik zat zo ongeveer bij Marielle op schoot! Even snel een foto maken en dan weer door! De bootdriver wilde hem ook nog laten lopen.... Nee! We gaan NU! Gelukkig is er geen Tarantula in de boot gesprongen. Dan slangen: deze niet kunnen vinden. Aan de ene kant wil je ze niet vinden, maar als je dan toch op zoek bent.... Maar dus niet gevonden.

Dinsdag
S ochtends weer een hike door het bos. Dit keer nog dichter begroeid als de dag ervoor. Maar geen probleem: Tony maakt wel een pad! Deze keer hebben we echt geklauterd. Over bomen heen, onder bomen door, door water heen (wat fijn dat we laarzen hadden!), genoeg modder gezien en heel veel oerwoud. Ook nog een boom omgehakt, waar je van de stam salade kon maken. Ook wel 'jungle spaghetti' genoemd. We hadden gewoon voor onze eigen lunch gezorgd! Hoe bijzonder dat je alles uit de jungle kan halen! En gewoon weer met onze lange mouwen en lange broeken. Op felle kleuren zouden musquito's niet af komen.... Jaja... Niets van gemerkt....

S middags tijd voor het volgende 'onderdeel': piranha's vissen! Bizar hè?! Dus eerst een tijd over water naar de plek waar je piranha's kan vissen. Hoe weten ze het! Helaas stond het ater nu te hoog, waardoor we geen piranha hebben gevangen. Schijnbaar springen ze in september je boot in.... Maarja, aangezien ik geen vis-eter ben, vond ik het wel leuk om te doen, maar hoopte ik dat ik niks ving. Ik hoefde hem toch niet op te eten tijdens het diner. Ik was dan ook heel blij dat de vis van m'n haakje afsprong! En ik heb ze allemaal verblijd met lekkere stukjes kip wat ze zo rondom mijn haakje konden eten! Goede daad verricht! Javier had wel een sardien gevangen, die dus s avonds op zijn bord belandde. Mij niet gezien!

En toen het donker werd: tuurlijk! Op zoek naar krokodillen en slangen! Gelukkig geen tarantula's dit keer en niet helemaal midden in de jungle. Wel van allerlei apen, een kolibrie, een enorme rat en heel veel insecten gezien, maar geen slangen. Van een afstandje was het toch wel leuk geweest om er een gezien te hebben. Je bent er dan toch....

Woensdag
Dit keer gingen we naar een lokale souvenirs markt. Hier verkochten ze van allerlei souvenirs van dingen uit de jungle. We waren onderweg nog 2 lodges tegengekomen, maar schijnbaar zaten er nog veel meer. Wat een toeristen! Dus snel weer weg. Dan op zou zoek naar apen. Weer in de boot naar een groep bomen (hoe weten ze het toch?!). Eerst zie je helemaal niets, maar na wat geroep van Tony kwamen er dan toch apen aan! Eerst zie je wat blaadjes ritselen in de verte en daarna slingeren ze naar ons toe. Zo grappig om te zien! Een aapje vond het alleen wel erg gezellig en sprong in onze boot. Hij ging gezellig tussen marielle en mij in zitten om zijn banaantje te eten.... Dus.... Wel een erg schattig beestje! Maar uiteindelijk wel een wild beestje. En nog gezellig op schoot, tegen me aan liggen: hij had het wel naar zijn zin! Hij vond het alleen niet zo grappig meer toen Tony hem de boot uit wilde jagen. Dus rondjes rennen om de tas heen, maar hij ging er uiteindelijk uit. Ondertussen waren er nog meer apen gekomen, waarvan eentje het geen succes vond dat wij in zijn gebied waren. Wat een geluid en geschreeuw! Gelukkig as de boot inmiddels te ver om erin te springen. Dan op weg naar een 'verrassing'. We gingen op bezoek bij iemand die een katachtige als huisdier had, Simba genaamd. Wat een dier! Super mooi, maar geen gezellig, lief, klein katje wat bij ons in huis speelt. En deze was pas 1 jaar en nu al zo groot! Maar hier is het de normaalste zaak van de wereld.

S middags gingen we weer terug met de boot naar Nauta en uiteindelijk met de bus naar Iquitos. De amazone was een geweldige ervaring! Veel super mooie natuur gezien en ik had het niet willen missen! Toch was ik ook blij er weer weg te gaan, want er waren overal insecten en alles had een vreemd geurtje. De bewoonde wereld is dan ook wel weer fijn! Maar wel super mooi!

Donderdag
Op weg naar Cusco. Ook weer met het vliegtuig. We vlogen via Lima. Onze vlucht werd alleen gecanceld, maar gelukkig kregen we een vlucht 4 uur later aan het eind van de middag. Op weg naar Cusco! Cusco ligt alleen op ongeveer 3000 meter boven zeespiegel. Van tevoren waren we al gewaarschuwd voor hoogteziekte, maar gelukkig hadden we hier gen last van.

Vrijdag
Ontdekken van Cusco! Een erg toeristische stad. Vanuit hier vertrekt namelijk iedereen voor een hike of op een andere manier naar de Machu Picchu. Dit was natuurlijk ook de reden dat wij in Cusco waren. Wel een erg leuke stad! Ondertussen hadden we in het hoste Chris en Christien ontmoet. Twee Nederlandse dames. Erg aardig en gezellig met Chris de stad verkend en s avonds samen gegeten. Leuk!

Zaterdag
Eigenlijk wilden we de Inca Trail lopen naar de Machu Picchu. We wisten dat je dit al ruim een half jaar van te voren moest boeken, maar we hadden gedacht dat er nog wel plaatjes vrij zouden zijn voor backpackers zoals wij. Niet dus. Maar Chris ging de Salkantay Trek lopen. Eigenlijk is het hele gebied Inca, maar de regering heet deze route tot officiële Inca trail uitgeroepen. Met als gevolg dat je er veel voor betaalt en het enorm toeristisch is. De Salkantay Trek is ook een soort Inca trail. Alleen gaat deze trek door meer natuur, loop je het dubbele aantal kilometers en stijg en daal je veel meer. Doen! En gezellig met Chris mee. Ik maakte me nog wel een beetje zorgen of ik het wel aankon. Ik was namelijk niet getraind. Maar op weg!

Zondag
Het ging beginnen! Idioot vroeg ons bed uit natuurlijk, waarna we opgehaald werden door onze gids Steven. Bij onze bus ontmoetten we ook moeder Alison en zoon Dom uit Engeland en Gonzalio uit Uruguay. Dat was onze familie voor de komende dagen. Leuke mensen! We zijn met de bus van Cusco naar Mollepata gereden (2900 meter hoogte). Hier kregen we ontbijt en daarna op weg! We hadden een wandeling van 8 uur voor de boeg. Deze dag was 'inlopen' en dag 2 was 'afzien'. Erg motiverend. De tocht was echt super mooi! Je loopt door de bergen en je ziet zoveel verschillende soorten landschappen en groen om je heen. Ik heb het geprobeerd op de foto te zetten, maar je kan het gewoon niet omschrijven. Deze dag moesten we uiteindelijk stijgen naar 3900 meter. En dat stijgen is steil! En niet over een makkelijk weggetje, maar gewoon over zand (of iets anders) omhoog. Je merkt wel dat er minder zuurstof in de lucht zit, maar het ging prima. Ook dit keer konden we weer genieten van het zonnetje. Er was voorspeld dat het de hele week zou regenen, maar daar hebben we gelukkig weinig last van gehad. Super! Dus onderweg stijgen, dalen en heel veel mooie omgeving zien. Na ong 5 uur kwamen we aan bij de lunch. We hadden de luxe dat er een kok mee was. Ook hadden we een horseman. Hij zorgde ervoor dat onze bagage op de paarden mee kwam. Onmisbaar! Na de lunch nog een wandeling van ong 3 uur. Gelukkig was deze wandeling redelijk vlak. Bijzonder als je groene bergen ziet met daarnaast een berg met sneeuw erop. Heel mooi! We sliepen in tenten en gelukkig niet veel last van de kou gehad. Wel waren we moe van het lopen en het vroege opstaan, dus half 8 was een mooie tijd om naar bed te gaan! Dat zou nog regelmatig als grapje terug komen.

Dinsdag
D-day. Deze dag zouden we namelijk in 3 uur stijgen van 3900 meter naar 4600 meter. Dit was afzien. 'Gelukkig' gingen we al om 6 uur op weg, zodat je niet te lang de tijd had om erover na te denken..... Het was inderdaad pittig! Dit stijgen gebeurde in 2 etappes. Tussen deze etappes door was er een enigszins vlak stuk. Het stijgen zelf is erg steil omhoog en daar doe je ongeveer een uur over. Van de omgeving heb ik vrij weinig gezien, want ik was vooral met het lopen bezig. Voetje voor voetje. Nu merkte je helemaal dat er minder zuurstof in de lucht zit, maar ik kreeg gelukkig geen last van hoogteziekte. En ik heb het gehaald! Ik was zo trots op mezelf! Ik denk regelmatig dat ik iets niet kan, maar I did it! En hoe! Ik was zo blij toen ik uiteindelijk de Salkantay mountain bereikte! Ik zag namelijk een berg voor me en dacht dat we daar naartoe moesten, maar de Salkantay bleek gelukkig dichterbij te zijn. Whoehoe! Trots! Dus een enorme adrenaline kick! Ook hebben we de bergen 'vereerd' volgens de Inca traditie. Steven had 3 coca bladeren (helpen tegen hoogteziekte): 1 voor de slang (de onderwereld), 1 voor de Puma (deze wereld) en 1 voor de condor (de spirituele wereld). Erg bijzonder!
Hierna volgde natuurlijk het dalen. Van 4600 meter naar uiteindelijk 2900 meter. Ook steil naar beneden en regelmatig over zand en kiezelsteentjes. Wel erg bijzonder hoe het landschap veranderde. We gingen vanaf besneeuwde bergtoppen naar de hoge jungle. En na een wandeling van 10 uur kwamen we aan bij onze camping. Fijn!

Dinsdag
Dit keer hadden we een korte wandeling. Redelijk vlak en maar 13 km. Wel kregen we onderweg wat regen, maar dat was met een uurtje ook weer klaar. En we hadden poncho's, dus geen probleem! S middags was het tijd voor wat anders: we gingen naar de hotsprings in Santa Theresa! Erg lekker en ook lekker voor je spieren om weer warm te worden! De tijd die we hadden (2 uur) heb ik dan ook volledig benut om in dat water te liggen. Heerlijk! En s avonds nog een kampvuur. Gezellig!

Woensdag
Uitslapen! Tot 7 uur! Nu konden we kiezen of we gingen wandelen of met een zipline over de vallei heen. Bij een zipline zit je in een soort harnas en ga je aan een kabel over de vallei heen. Van punt A naar B, naar C en uiteindelijk 6 keer de vallei over geweest! Eerst nog een gruwelijk eind omhoog gelopen en daarna de zipline. Super gaaf! Wat een adrenaline! Ik heb op zich niet zo heel veel last van hoogtevrees, maar deze dagen was het soms zo enorm hoog! Enorme afgronden waar je langs liep en het hoogste punt ban de zipline was 300 meter! Maar echt super gaaf! Bij de eerste bleef ik alleen 10 meter voor het eind hangen, maar ik werd gelukkig snel gered. Ik had teveel afgeremd... Hierna de smaak te pakken en bij de laatste kon je ook samen, dus zijn marielle en ik samen geweest. Echt super!

S middags volgde er weer een wandeling. Van Hidro Electric naar Auguas Calientes. In de stromende regen! Gelukkig regende het alleen op de momenten dat het kon regenen, want bij het wandelen is het niet zo erg. Maar ik was toch blij toen we er waren. En we sliepen in een hostel met een douche! Wat fijn! Ondertussen ong 70 km verder, dachten we dat het hiken er nu op zat. Niet was minder waar....

Donderdag
En dan waar we alles voor gedaan hadden: de Machu Picchu! Vanaf Aguas Calientes kan je of met de bus omhoog naar de machu Picchu of eerst 20 min lopen en dan 1800-2000 trappen omhoog.... Wij namen dus de trappen... Een work out om half 6 s ochtends. Pittig lopen, maar ook weer gered! In de machu Picchu was het echt super! Weer scheen de zon! Omdat we er zo vroeg waren, lagen er nog wolken in het dal. Deze stegen op, terwijl we er waren. Magisch! De machu Picchu is echt een bijzondere plek. Het is geen dorp op een berg tussen bergen in. Erg knap dat ze dat gedaan hebben! En heel mooi! Ik ben een heleboel foto's verder! Omdat het op een berg ligt, zijn er ook veel trappen om op en af te gaan. M'n benen waren ondertussen best moe. Eerst kregen we een rondleiding van een gids van 2 uur en hierna konden we de Machu Picchu zelf verkennen. Erg leuk en interessant! Na de rondleiding zijn we naar de Sungate gelopen. Dat is ook een van de bergen en op het topje heb je erg mooi uitzicht over de Machu Picchu. Wat mooi! Het was zo super gaaf en mooi om er te zijn! Hierna volgde natuurlijk weer het dalen met alle trappen. Super trots op mezelf dat ik het gedaan heb! Na uren lopen en ongeveer 80 km in de benen, heb ik het toch gehaald! Ik voelde me echt superwoman op dat moment! S avonds zijn we weer met de trein en bus naar Cusco gegaan.

Vrijdag en zaterdag
Vrij weinig gedaan. Wel ons verwend met een heerlijk massage. Hadden we wel verdiend! Verder is het ook fijn om je spullen te kunnen wassen en zijn we de stad weer in geweest. En als klap op de vuurpijl kreeg ik een mailtje van Yvette, mijn teamleidster, dat ik nu officieel de opleiding Verpleegkundig Snijdend Specialisme heb gehaald! Wat fijn!

Hoe nu verder?
Vanavond (hier is het 7 uur vroeger, dan in Nederland) pakken we de nachtrust naar Arequipa. Onze reis zet zich voort! Ook fijn om zelf weer uit te zoeken waar we naartoe zullen gaan. In Arequipa zullen we een paar nachten blijven. Hierna gaan we naar Puno en vanuit daar het Titicacameer waar we oversteken naar Bolivia. We vermaken ons prima! Het gaat echt super goed! Ik voel me ook geweldig nu! En we gaan nog niet naar huis.....!

Lieve allemaal, ik hoop dat het goed met jullie gaat! Tot binnenkort en fijne Pasen!

Liefs!