Condors, Bolivia!!! en de Salar de Uyuni

Hoi allemaal,

Daar was ik weer! Het is weer de hoogste tijd voor een update! Ik hoop dat het goed met jullie gaat in het verre Nederland!

2e paasdag
We zijn zondag 5 april vertrokken uit Cusco en met de nachtbus naar Arequipa gegaan. Dit is ook een van de koloniale steden. Erg mooi! Maandag hebben we hier meteen een citytour gedaan. Leuk, want zo zie je veel en hoor je veel dingen over de stad. Zo kwamen we ook bij een markt die al meer dan 100 jaar oud is. Bij deze markt had je verschillende secties. Zo was er een groentesectie, een sapsectie, een bloemensectie, een electronicasectie en ook een kikkersapsectie. Jawel, je leest het goed! Het is geen typfout! Ze geloven namelijk dat dit sapje je mentaal gezond houdt en Alzheimer e.d. tegen gaat... En ja, er gaat een hele kikker in.... Dit heb ik (gelukkig) niet gezien en al helemaal niet gedronken! Het idee alleen al.... Daarentegen hadden ze ook queso ijs! Queso betekent kaas. Maar het had niks met kaas te maken. Maar wel een super lekker ijsje! Er zat kaneel, vanille, kokos, melk en suiker in. En dat voor ong. 1 euro! Echt heerlijk!

Dinsdag
Ook hadden we meteen een nieuwe hike geboekt. Je kon namelijk 2 dagen de Colca Canyon hiken. Deze canyon is de op een na grootste van de wereld en zelfs dieper dan de Grand Canyon in Amerika. Bijzonder! We werden natuurlijk weer op een idiote tijd opgehaald... Half 4 s nachts, maar dan gingen we op weg! Eerst een paar uur met de auto. We gingen naar een uitzichtpunt waar je condors goed zou kunnen zien. Er leven namelijk 33 condors in het gebied en wij hebben er 10 gezien! Hoe gaaf! Echt enorme vogels! Maar super mooi! De gids vertelde ook dat de condors erg monogame dieren zijn. Ze blijven namelijk hun hele leven bij dezelfde partner. Als deze partner overlijdt, vliegt de achtergebleven condor een eind de hoogte in. Tot het moment dat hij geen zuurstof meer kan halen en valt dan meters dood naar beneden. Als dat geen echte liefde is.... De bewoners in het dal geloven alleen dat een dood gevallen condor ongeluk brengt, maar gelukkig zijn we er geen tegengekomen.
Dan de hike zelf. We waren met een groep van 10 toeristen en 2 gidsen. De eerste dag zijn we naar beneden gelopen. Je gaat in 3 uur 1100 meter steil naar beneden. Best zwaar. Na de lunch was het nog eens 3 uur, maar dit was met iets stijgen, een tijdje vlak en iets dalen. Wel een super mooie wandeling in een mooi landschap! We sliepen in een lodge. We hadden gehoord dat er een zwembad (!) bij zou zitten met 25 graden. Dat viel een beetje tegen. Het zwembad klopte, maar de 25 graden was ver te zoeken... Wel werd je goed opgefrist samen met wat dode vliegjes.... Achja, het hoort erbij, zeg maar.... Wel op tijd naar bed, want de volgende dag zouden we om 5 uur beginnen met lopen!

Woensdag
Alles wat je naar beneden loopt, moet je ook weer naar boven.... Nu dus ook. Het laatste deel van de dinsdag liepen we niet, want we konden nu linea recta naar boven. Oké... Dus om 5 uur begonnen we met de tocht. Dit keer was het 3 uur steil 1100 meter naar boven. Maar we hebben het gered! En het ging hartstikke goed! Het eerste uur liepen we nog in het donker. Een bijzonder uitzicht toen de zon opkwam in de vallei. Wat mooi! Gelukkig waren we nu voor de warmte boven, maar wel weer onwijs gaaf dat ik het heb gered en het zo goed is gegaan. Een super mooie wandeling! We worden nog echte hikers!
Na de wandeling kregen we ontbijt. Hierna zijn we nog naar verschillende mooie uitkijkpunten gegaan en naar een souvenirsmarktje. Hier kon je ook met een condor op de foto. Doen natuurlijk! Het waren uiteraard hele 'tamme' roofvogels.... Maar wel heel gaaf! Wat een enorme beesten! Maarja, bij het op m'n hoofd zitten, hoopte ik toch maar dat de condor inderdaad 'tam' was....
Tegen het eind van het middag waren we weer terug in Arequipa.
Wel leuk, want het blijkt dat we al verschillende tochten, wandelend en met de bus, door het Andes gebergte hebben gedaan! Eerst hadden we dat helemaal niet zo door, maar soms noemde een gids het tussen neus en lippen door. Dus even opgezocht wat allemaal onder het Andes gebergte valt en blijkt dat we er al verschillende keren zijn geweest! Het is ook zo groot! En onwijs mooi!

Donderdag
Het was weer tijd voor een 'reisdagje'. We leggen hier een kilometers af! Niet normaal! Waar ik Dieren-Vlissingen 4 jaar lang, 3 uur met de trein al lang vond, draaien we nu onze hand niet om voor een uur of 6 in de bus zitten. Het is niet dat we dan heel veel kilometers afleggen, maar de bus kan regelmatig ook niet heel hard, vanwege alle bergen en bochten. Wel super mooie uitzichten! Uiteindelijk kwamen we na 6,5 uur in Puno aan. Hier hebben we meteen een triple geboekt voor de volgende 2 dagen.

Vrijdag
Een triple over het Titicacameer. Dit is met 3800 meter het hoogste meer ter wereld. De bewoners uit het Andes gebied, geloven dat dit meer de geboorteplaats van de zon is. Maar hier valt over te discussiëren, want toen wij er waren, was de zon met vakantie. Daarnaast hoe hoger je bent, hoe kouder het is, dus het was s avonds 1 graden... Hadden we daar toch even niet op gerekend! Maar gelukkig net voldoende kleren mee en dekens om ons wat warmer te voelen.
Deze trip was wat anders als we hadden verwacht. We hadden namelijk een beetje Buzios, Brazilië (paar weken eerder) verwacht, maar dan iets kouder. Maar het kwam er niet bij in de buurt.
We gingen nu met een stel toeristen op een bootje het meer op. Allereerst gingen we naar Uros. Dat is een eilandengroep van drijvende eilanden. Van riet en touw maken ze een eiland van ong 20 meter lang en 15 meter breed. Hier wonen ong 15-20 mensen op in kleine huisjes. Het is net een minidorpje. Zo'n eiland wordt 6 jaar gebruikt en dan bouwen ze weer een nieuw eiland. Wel gooien ze elke maand ong 50 cm nieuw riet op de vloer om de vloer te verversen. Dus zo'n eiland ligt gewoon meters diep in het water. Althans wat er dan niet van vergaat. Wel bijzonder hoe ze dat kunnen maken! Ze vertelden ook dat een ruzie ook prima op te lossen is. Ze snijden namelijk gewoon de touwen door en dan kan je je met je mini-eilandje aansluiten bij een ander eiland. Ja, zo kan het ook...
Hierna zijn we verder gegaan naar het Amantani eiland. Hier zouden we een nacht bij een lokale familie slapen om te zien hoe deze mensen leefden. Ik voelde me hier niet helemaal op m'n gemak. We werden namelijk met de andere toeristen bij verschillenden families ondergebracht. Deze families hadden het niet heel breed, maar wel voor de toeristen een prima kamertje met redelijk goede bedden gemaakt en een gewoon toilet, terwijl ze zelf kamers deelden en het er niet zo goed uitzag. Ook aten ze zelf op de grond, terwijl ze voor ons netjes de tafel hadden gedekt. De verhoudingen lagen erg scheef... Maar 'Mama Feliziana' was erg vriendelijk. Ookal spreken we nog niet echt Spaans, met behulp van het woordenboekje Nederlands-Spaans hebben we toch een gesprekje kunnen voeren. Erg leuk!
S middags hebben we met de gids een wandeling op het eiland gemaakt. Ook in Peru vereren ze op verschillende manieren Moeder Aarde, Pachamama en soms ook Vader Aarde, Pachatata. Op dit eiland hadden ze 2 tempels gemaakt, voor beide 1. Wij zijn naar de tempel van Pachamama gelopen. Een tempel in een ronde vorm. De tempel van Pachatata was vierkant. Bij de Pachamama kon je een ritueel uitvoeren met verschillende stenen. Wat we ook hebben gedaan natuurlijk.
S avonds was er een feest in het dorp. Speciaal voor de toeristen met de mama's en de papa's. Erg leuk, want we werden door Mama Feliziana in traditionele kledij gehesen. Gelukkig hebben we de foto's nog.... Op dit feest was ook een live band en er werd door iedereen volop gedanst. Wij natuurlijk ook! Erg leuk! En we hadden het ook meteen niet koud meer!

Zaterdag
Na het ontbijt hebben we afscheid genomen van Mama Feliziana. We gingen namelijk op naar het volgende eiland: Taquile eiland. Ook hier konden we een stadje bekijken met allerlei souvenirs. Van deze trip had ik daar het meeste moeite mee: hoe alles gericht was op toeristen. Het was niet kijken hoe de lokale bevolking woont, maar het was erg op toeristen gericht en als die het maar naar hun zin hebben. Naar mijn beleving werkt het zo niet, maar het was nou eenmaal zo. Daarnaast was het ook niet echt mooi weer, dus het kan ook zijn dat dat meegespeeld heeft. Maar ik ben wel blij dat ik het gezien heb, want de natuur was erg mooi en Mama Feliziana was erg aardig. Maar we waren toch blij toen we s avonds weer in Puno waren.

Zondag
Weer vroeg uit de veren, want we hadden weer een reisdagje voor de boeg! En dit keer niet zo maar een! We gingen namelijk de grens over richting Bolivia! Eerste een paar uur gereden richting de grens. Hier stempels gehaald bij de immigratie van Peru en daarna mochten we lopend de grens over. Fotomomentje dus! Bij de immigratie van Bolivia ook stempels gehaald en we konden het land in! Land nr 3! Hierna zijn we doorgereden naar La Paz. Dit is de onofficiële hoofdstad van Bolivia. Sucre is de officiële hoofdstad, maar ondertussen zit alleen justitie nog in Sucre. De rest heeft zich verplaatst naar La Paz. En dat was te zien! Wat een enorme drukte! Maar wat een leuke stad! En goed eten! We zijn hier dus helemaal los gegaan met eten. Het kost ook erg weinig! We hadden 2 salades (groenten!!), 2 pasta's en 4 versgeperste sapjes voor 26 euro.... Hoe fijn!

Maandag
Op ontdekkingstocht door La Paz. Erg leuke marktjes gezien, veel door de stad gelopen, goed gegeten en cultuur gesnoven. Een internationale stad is dan ook wel weer erg fijn. Het leeft enorm! Ook zijn we bij een deel geweest waar ze verschillende winkeltjes hebben die kruiden verkopen. Ook verkopen ze allerlei sapjes en poedertjes wat verschillende ziektes tegen gaat. Reuma, diabetes, artrose, hart- en vaatziekten, hoofdpijn, enz. Erg interessant om te zien, maar geen idee of het werkt. Wel hadden ze dode, kleine alpaca's boven de ingang van de winkel hangen om geesten weg te houden... Beetje luguber, want je kon ze ook gewoon in die winkels kopen. Met vacht, zonder vacht, wat je maar wilde. Daarnaast worden ze ook gebruikt als offer voor de verering van Pachamama.

Dinsdag
En toen kwam er weer een dag... In de buurt van La Paz heb je namelijk de Death Man's Road. Dit is een hele gevaarlijke weg waar ong. 20 jaar geleden een bus in het ravijn is gestort. Toen zijn er meer dan 100 doden gevallen en sindsdien heet het de Death Man's Road. Er is nog jaren verkeer over heen gegaan met regelmatig ongelukken. Het is namelijk een verharde zandweg met meerdere uitstulpende en losse stenen. In 2006 hebben ze een veiligere weg aangelegd en nu gaat daar het verkeer over. Sindsdien kan je er wel als toerist met een mountainbike af. Ik en fietsen. Ik vind fietsen wel leuk, maar bijvoorbeeld zoals met familieweekend. Over het asfalt, af en toe iets een bult op of af, veel kletsen onderweg, op het gemakje, niet over losse steentjes of takjes en vooral daarna het terrasje met cappuccino en appeltaart met slagroom. Lekker relaxt. De relaxtheid was ver te zoeken, laat staan de cappuccino met appelgebak. Maargoed, volgens mij is een van de lessen van deze reis: face your fear. Dus Roos ging deze berg af. We waren met een goede organisatie. We kwamen er namelijk al meerdere tegen die het hadden over 'madness', 'speed' en hoe sneller, hoe beter die berg af. Daar doen we dus niet aan mee. Bij deze organisatie konden we het gewoon op ons eigen tempo doen en de mountainbikes werden elke dag nagekeken (?!). Fijn! Ook kregen we een helm, handschoenen, jas en broek.
We begonnen op 4700 meter hoogte. Bijzonder, want hier lag zelfs sneeuw! Eerst volgden natuurlijk een ritueel om Pachamama te eren en te zegenen. Dit ging door middel van 96% alcohol. Eerst sprenkelde je een paar druppels op je voorwiel, hierna op de grond en daarna nam je zelf een klein slokje. Niet heel lekker. Hierna volgde nog een gelofte dat we respect voor van alles en nog wat hadden. En dan de berg af! De eerste 31 km ging over de geasfalteerde weg. Dit is nog niet de Death Man's Road. Maar al wel een stuk naar beneden qua hoogte. Dit ging prima. Gewoon mijn eigen tempo. Totdat we lang een tunnel moesten over een stuk met zand en losse en uitstulpende stenen. Dit vond ik niet echt een succesje.... Wel gered, maar ik had daarna wel de angst in m'n benen.
Hierna volgde een stukje met de bus richting de death man's road. Nou, en ik kan me voorstellen dat er ongelukken gebeuren! Wat een weg! Heel veel bochten en wat een afgronden! Eerst zag ik totaal niet relaxt op m'n mountainbike, maar even later ging het stukken beter en begon ik het zelfs leuk te vinden. Je gaat wel steeds naar beneden, want je eindigt uiteindelijk op 1220 meter. Wel lekker warm! Sommigen gingen echt als een idioot van die berg af, maar ik heb het rustig aangedaan. Ik liep wel een paar minuten achter, maar dit vond ik helemaal niet erg. Ik heb namelijk nog een tijd te reizen voor de boeg en wil dit graag heelhuids doen. En op deze manier kon ik ook van de super mooie omgeving genieten! Op een paar stukken gingen we ook onder een waterval door. Super mooi De Death Man's Road zelf is 34 km. Uiteindelijk vond ik het leuk, maar ik was ook blij dat we veilig beneden waren en alles goed gegaan was.
Hierna gingen we met de bus terug. Jaja, over de Death Man's Road. Omdat er nu minder verkeer overheen gaat, is deze weg schijnbaar veiliger dan de nieuwe aangelegde weg. Dan zie je toch wel even afgronden... Leuk om op te zoeken op YouTube: Top Gear is namelijk met auto's van de Death Man's Road gegaan. Jeremy Clarkson kwam daar een tegenligger tegen... Erg indrukwekkend! Dusja, dit was weer een face your fear actie, maar ik kan niet zeggen dat ik de volgende keer nou super relaxt een zandweg met stenen afga ofzo... Geef mij maar de relaxte fietstochtjes....

Woensdag
Reizen! We gingen namelijk door naar het volgende dorp: Cochabamba. Er was ons verteld dat de rit max 5 uur zou duren. Ik denk dat die dat met de HSL heeft gedaan, want het was 9 uur.... Dusja, dan is je dag zo ingevuld! Maar we waren s avonds wel in Cochabamba!

Donderdag
De stad verkend. Erg leuk dat je door het reizen heel veel verschillende steden en dorpen ziet! Geen enkele dag is hetzelfde! Hier hebben we op straat een versgeperst sapje van een halve liter gekocht voor 1 euro. Erg lekker! Die hebben we in het parkje opgedronken. De avond ervoor hadden we al wat schreeuwende mensen gehoord, maar toen zei iemand dat het feestende studenten waren. Nou, de 'feestende studenten' hebben we in het parkje weer gezien. Er was niks feestends aan, want het waren protesten. Waartegen weet ik niet precies. Maar het was een behoorlijke groep. Eerst een klein groepje dat begon te rennen. Iedereen in het park begon te rennen, dusja, wij bleven niet relaxt op het bankje zitten. Snel een cafeetje in. Hierna volgde de rennende grote groep. Ze waren met rookbommen en waarschijnlijk traangas even verderop staande gehouden door de ME. Dus ze kwamen rennend terug met de ME er achteraan. Wat een sensatie! Gelukkig was het de rest van de dag rustig en hebben we heerlijk van de zon en de warmte (eindelijk weer 23 graden!) kunnen genieten.

Vrijdag
Dit zou weer een reisdagje worden. We wilden namelijk naar Sucre. Maar we kwamen gelukkig een Nederlander tegen in Cochabamba die vertelde dat hij een vliegticket naar Sucre had gekocht. De bus was ong 10 euro en ruim 11 uur in de bus en het vliegticket was 30 euro en 30 min in de bus... Dan is de keus snel gemaakt natuurlijk! Dus we hadden nu tijd extra in Sucre! We waren er nu om half 11 s ochtends al! Fijn! En wat een leuke stad! Erg sfeervol met hele mooie, witte huizen en straatjes! Ook mooie kerken, een cathedraal en natuurlijk een plein. En goed eten! S avonds zijn we met die Nederlandse jongen en een Nederlands meisje zelfs een Nederlands café in gegaan. Dit café had een Nederlandse eigenaar en ze verkochten zelfs bitterballen! Wel op de Boliviaanse manier gemaakt, maar het leek er wel aardig op! Een leuke verrassing! Ook hadden ze 'van Gogh salade', 'Bokma oude jenever' en hingen er verschillende posters van het Nederlands elftal en Johan Cruijff. Erg gezellig!

Zaterdag
En nog een dag in de stad! We wilden eigenlijk naar 2 musea. Het antropologisch en het anatomie museum. We hadden nu toch de tijd, maar deze waren helaas al om 12 uur dicht op zaterdag. Dus we waren te laat. Jammer! Dus we hebben nog meer mooie straatjes en huizen gezien. Ook eindelijk goede cappuccino gehad! Hulde! Die westerse dingen zijn soms toch ook wel fijn! Verder was het niet mijn dag. Soms is het gewoon totaal niet leuk om weg van huis te zijn en mis ik het gewoon. Hoe geweldig en fantastisch dit allemaal wel niet is. Soms heb je van die momenten....

Zondag
Het was weer tijd voor een reisdagje! We gingen nu op weg van Sucre naar Uyuni. We reden via Potosi. In eerste instantie hadden we daar naartoe gewild. Totdat we hoorden dat er alleen maar mijnen waren daar. En aangezien we daar niet ingaan, kunnen we net zo goed door naar het volgende stadje. Mocht je de tijd hebben: Chris Zegers is met RTL Travel (volgens mij) wel in een mijn in Potosi geweest. Erg indrukwekkend, maar hij liever als ik.
Na een ritje van 8 uur kwamen we in Uyuni aan! Op naar het volgende hoogtepunt! Hier heb je namelijk de beroemde Salar de Uyuni, de enorme zoutvlaktes. Ook in het filmpje van Chris Zegers.

Maandag
En dat gingen we dus doen! We gingen naar de Salar de Uyuni oftewel de zoutvlaktes! S ochtends werden we opgehaald in een Jeep. Naast ons zaten er nog 5 andere mensen in de jeep: Jedi, de chauffeur, Janko en Sandra, een koppel uit Slowakije, waarvan Sandra uit Litouwen komt, en Charlie en Pablo, waarvan Charlie een half Boliviaanse Belg is en Pablo zijn Boliviaanse neef. Een gemengd gezelschap dus! En dit keer kwam het erg goed uit dat we 2 Spaanssprekende mensen in onze groep hadden, want die konden het mooi vertalen voor ons! Onze chauffeur sprak namelijk geen woord Engels. Dus erg handig!
Allereerst zijn we naar de 'begraafplaats' van treinen geweest. Er schijnen nog steeds treinen te rijden vanaf Uyuni om mineralen te vervoeren. En de treinen die niet meer gebruikt worden, komen op de begraafplaats. Een stukje in de woestijn. Erg mooi!
Hierna gingen we naar de zoutvlaktes! Wat onwijs mooi! Het is echt eindeloos! Enorm groot en alleen maar zout. Wat een uitzichten en wat een enorme vlakte! Hier hebben we ook erg leuke perspectief foto's gemaakt. Gelukkig hadden we ook dit keer weer erg mooi weer! Wat een geluk! Hierna zijn we ook naar een catuseiland geweest. Deze ligt midden in de zoutvlakte. Erg bijzonder dat dit hier zo kan groeien. Maar wat is de zoutvlakte een onwijs mooie omgeving! Echt een aanrader om naartoe te gaan! En om het nog even af te maken, beleefden we de zonsondergang op de zoutvlakte. Jemig, hoe mooi! Het waaide alleen wel erg, maar het was zo mooi! Hierna hebben we in een zouthotel geslapen. Alle meubels waren van zout. Erg leuk, maar ik was wel blij dat het er stevig uitzag en het ook stevig was.

Dinsdag
We verlieten de zoutvlaktes en gingen verder door de woestijn. Ook super mooi! En weer eindeloos! Enorm groot! Je zag ook bijna alleen maar zand. Ver naast je zag je een aantal grote bergen, maar die waren erg ver weg. En voor wie de Dakar van dit jaar heeft gezien: daar reden wij nu dus doorheen. Super mooi! Deze dag zijn we naar een aantal meren geweest. Erg mooie meren met hele mooie kleuren. Ook zijn we heel veel flamingo's tegengekomen. Heel leuk! Daarnaast zijn we nog naar de Arbol de Piedra geweest, oftewel de stone tree. Het lijkt op een boom inderdaad. En het schijnt ook erg beroemd te zijn, maar ik heb niet helemaal kunnen vinden waarom. Achja, afvinken ;)! Ook kwamen we langs een dieren 'begraafplaats'. Er was een plek in de woestijn waar je allemaal stenen op elkaar zag. Daar werden huisdieren van mensen begraven. Bijzonder, want het ligt echt kilometers van de bewoonde wereld. Maar wel mooi.
Dit keer sliepen we naast Laguna Colorado. Ook een heel mooi meer met hele mooie kleuren. En er waren natuurlijk flamingo's! Wel sliepen we gelukkig in een huisje, want het was s nachts -8!!! Ja, het was erg koud.... Maar in de woestijn kan je wel super goed sterren kijken. Dus dat hebben Marielle, Charlie, Pablo en ik gedaan. Pablo is gelukkig fotograaf, dus de foto's komen deze kant op! Erg handig! En super mooi! Je zag zoveel sterren! En ook de Melkweg! Wel was het erg koud, dus we hadden alle dekens van de bedden getrokken. Dit wil je niet missen natuurlijk!

Woensdag
Om 4 uur was het tijd om op te staan! We vertrokken al vroeg, want we moesten op tijd bij de grens zijn. Maar eerst nog een tripje door de woestijn. Allereerst gingen we naar geisers toe. Er zijn hier behoorlijk wat vulkanen in de buurt, dus in dit gebied zijn meerdere geisers. Aangezien het nog steeds koud was, was het lekker warm om erbij in de buurt te staan. En daarnaast erg mooi natuurlijk! Hierna volgde de hot spring. Ook erg fijn! Het was alleen wel erg koud om in je bikini in de hot spring te gaan, maar als je erin zat was het heerlijk! Het was ong 30 graden, dus je werd meteen lekker opgewarmd. We konden er wel uren in blijven zitten! Helaas kon dat niet. En toen kwam het moment dat je er weer uit moest.... Maar het viel gelukkig mee! Ik dacht dat het enorm koud was, maar we waren gelukkig lekker opgewarmd. Hierna volgde Laguna Verde. Ook een erg mooi meer. Alleen stond er nu geen wind, dus was het meer niet groen. Maar nog steeds erg mooi! Hierna was de trip klaar en werden we afgezet bij de grens van Chili! Doei, Bolivia! Hallo, Chili! Eerst stempels gehaald bij de Boliviaanse immigratie. Erg bijzonder, want er staat gewoon midden in de woestijn een huisje waar je dan je stempel moet halen. Hierna werden we met een busje door niemandsland gereden en daarna kwamen we bij de grens van Chili waar we weer stempels hebben gehaald. Vlakbij de grens ligt San Pedro de Atacama. Hier zijn we naartoe gegaan.

Bij de Salar de Uyuni hadden we 3 Nederlandse meiden ontmoet. Ivon, Merel en Marina. Drie geneeskundestudenten uit Maastricht. Erg leuk om het leukste vakgebied te delen! We zijn nog dezelfde middag met deze meiden naar de Valle de la Luna geweest. Ook weer een onwijs mooie omgeving! Hier hebben we door grotten gelopen en er overheen geklommen. Erg mooi en je lenigheid werd weer even getest. Hier hebben we ook de zonsondergang gezien. Alweer super mooi, maar toch blijft de zonsondergang op de zoutvlakte de mooiste tot nu toe. Dat was echt magisch!
Na de Valle de la Luna hebben we gezellig met de meiden gegeten. En hierna werd het tijd voor het volgende uitstapje. Ja, we gaan maar door! Het schijnt namelijk dat dit de beste plek is op de wereld op sterren te kijken. Dinsdag hadden we dat al gedaan natuurlijk, maar nu nog een keer. Deze keer hadden we een sterrenkundige die ons van alles vertelde over sterren en ons meerdere sterren liet zien met behulp van een telescoop. Super mooi! Zo hebben we Saturnus (zelfs de ringen konden we zien!), Sirius, Jupiter en de Melkweg kunnen zien. Daarnaast heeft hij ons nog van alles verteld over sterren, planeten, vallende sterren en oude en nieuwe sterren. Erg interessant! Gelukkig is het hier ook een stuk warmer, dus dat scheelde enorm. Wel waren we enorm moe na zo'n lange dag, dus blij toen we om 1 uur in ons hostel waren en naar bed konden. Maar wat was het mooi!

Vandaag
Vandaag was even een relaxt dagje. En aangezien het hier weer lekker warm is, was het heerlijk! Korte broek, shirtje en slippers aan en de zon in! Heerlijk! San Pedro de Atacama is ook een leuk stadje. Erg klein en berekend op toeristen, maar het ziet er leuk en sfeervol uit. Je merkt ook meteen het verschil met het armere Bolivia. Hier is alles net iets meer afgewerkt en ziet het er verzorgder uit. Wel liggen de prijzen hier wat hoger dan in Bolivia.

En nu... Morgen gaan we weer op naar de volgende stad! Morgenavond nemen we de nachtbus naar La Serena. Schijnt erg mooi te zijn! En het ligt aan de Pacific Ocean en is schijnbaar een erg leuke badplaats. We gaan het zien! Maar eerst hebben we nog een busritje van 17 uur voor de boeg...
Ook gaan we proberen iets van Koningsdag mee te pakken. We weten nog niet waar, maar het zou leuk zijn om nog een Nederlands feestje te vieren! Koninginnedag was toch een betere dag geweest, want dan zitten we waarschijnlijk in de buurt van Santiago. En Koninginnedag was natuurlijk ook een veel betere datum en een veel beter en groter feestje ;)!

De foto's laten nog even op zich wachten. Het internet is hier een stuk langzamer dan in Nederland. Dus het duurt even. Maar ze komen erop! De foto's bij mijn vorige bericht staan er in ieder geval allemaal op!

Liefs voor jullie allemaal en tot een volgende keer!